Čovekov život i imovina su od postanka sveta pa do danas ugrožavani na razne načine, bilo stihijskim događajima, bilo nesrećnim slučajevima. Sa ovim nedaćama se čovek borio na razne načine, a sa razvojem društva razvijali su se i put i sistem odbrane od nevolja koje su ga snalazile.

Elementi osiguranja javljaju se kod starih Kineza pri transportu robe preko Jangcengjanga, kao i u Vavilonu, pre 4 milenijuma. Naime, prilikom gubitka broda vlasniku se nadoknađivala šteta, a ako brod stigne na destinaciju, vlasnik je bio dužan da isplati određeni deo dobiti.
Učesnici trgovačkih karavana su se međusobno obavezivali da nadoknade štetu koja bi nastala u slučaju pljačke.

Prva sačuvana polisa potiče iz Lombardije 1182.god., a prvi zakoni u ovij oblasti donose se u Barseloni 1435.god i Firenci 1522.god.

Osiguranje od požara nastalo je u Nemačkoj 1591.god.
U Londonu su se vlasnici brodova, prodavci i kupci robe koja se prevozila brodovima sastajali u kafanama, a jedna od takvih kafana čiji je vlasnik bio Edvard Lojd je postala vodeća. Po njemu prva osiguravajuća kompanija u oblasti pomorskog saobraćaja nosi naziv.

U 17-om veku holandski matematičar Jan de Vitu postavio je matematičke osnove za određivanje životne rente. Prvo udruženo društvo za životno osiguranje osnovsno je 1835.god, nakon čega je osnovano jos 12 društava za životno osiguranje koja i danas postoje.

U Srbiji se koreni osiguranja nalaze još u Dušanovom zakoniku koji pominje kolektivnu odgovornost za naknadu štete, ali se siguranje u pravom smislu na našim prostorima sreće tek polovinom 19-og veka (tzv. „koševi“ Miloša Obrenovića).

Poslove osiguranja u Srbiji najpre su obavljala strana društva, a prvi domaći osiguravajući zavod osnovali su Luka Ćelović i Đorđe Vajfert 1897.god.